Banyak lagi kes aniaya anak tidak dilapor

25 Okt 2009

SEBANYAK 114 kes penderaan kanak-kanak disahkan tahun lalu menyusuli siasatan Kementerian Pembangunan Masyarakat, Belia dan Sukan (MCYS).
Ini merupakan satu peningkatan berbanding 99 kes pada 2007 dan 58 kes pada tahun sebelum itu.
Jumlah tersebut tidak termasuk kes-kes yang tidak mempunyai bukti kukuh bagi mengesahkan berlakunya penderaan, namun keluarga berkenaan telah dikenalpasti MCYS sebagai memerlukan bantuan.
Terdapat 56 kes sedemikian pada 2008.
Bagaimanapun, ketika diminta mengulas, para pekerja sosial berkata perangkaan itu tidak mencerminkan keadaan sebenar kerana banyak kes penderaan kanak-kanak dalam keluarga tidak dilaporkan.
Bapa kandung budak perempuan berusia dua tahun, Seri Alyaniz Nazri, yang meninggal dunia selepas dikatakan dihentak di kepalanya oleh teman lelaki ibunya, mendakwa insiden penderaan ke atas anaknya itu bukan berlaku pertama kali.
Beliau mendedahkan, anaknya itu pernah patah hidung dan dimasukkan ke hospital dengan lebam di dahi dan kepalanya kira-kira sebulan lalu.
Superintenden rumah tumpangan kanak-kanak Darul Ma'wa di Still Road, Encik Sophian Kayat, berkata kes-kes penderaan yang tidak dilaporkan memang berlaku terutama di kalangan pasangan yang tidak mempunyai sokongan keluarga.
Beliau merujuk satu kes melibatkan seorang budak lelaki yang dirujuk ke rumah tumpangan itu sekitar beberapa bulan lalu.
'Sebelum ini kedua-dua kakak budak lelaki itu, yang merupakan penghuni rumah tumpangan kami, mengadu bahawa adik lelaki mereka diabaikan dan dipukul bantai di rumah.
'Kami pun terus laporkan kes itu kepada pihak berkuasa yang kemudian mengambil tindakan.
'Budak lelaki itu kemudian dirujuk ke rumah ini untuk perlindungan,' jelas beliau.
Presiden Persatuan Menentang Keganasan Keluarga, Encik Benny Bong, berkata bagi setiap kes yang dilaporkan, ada banyak lagi yang gagal mendapat perhatian.
Terdapat juga banyak kes di mana penderaan disahkan berlaku, tetapi pihak berkuasa mengambil pendekatan bahawa ia satu kesilapan jujur dan membantu keluarga itu menerusi kaunseling dan lain-lain cara.
Menurutnya, kaum ibu dan anggota keluarga yang tidak mahu melaporkan masalah penderaan anak-anak dalam keluarga mereka enggan menerima kenyataan bahawa pelindung keluarga mereka mampu bertindak ganas.
'Mereka akan paksa diri mereka untuk percaya bahawa si bapa atau orang dewasa yang memikul peranan bapa itu memukul anak tersebut atas dasar sayang.
'Mereka juga ingin sekali percaya bahawa fasa keganasan ini akan berakhir.
'Tapi hakikatnya, ia tidak akan berakhir tanpa campur tangan pihak lain,' ujar beliau.